Międzylesie

Niewielka miejscowość znajdująca się na południowym krańcu Rowu Nysy, na Wysoczyźnie Międzyleskiej. Leży między Górami Bystrzyckimi i Masywem Górskim Śnieżnika (1426 m.n.p.m).

Według opracowań niemieckich historyków, miasto założone zostało przez jednego z książąt czeskich, a w roku 1264 utworzone zostały prawa międzyleskie. Dostępne dokumenty wykazują, że zostały one przekazane wraz z miastem przez króla Wacława II.

Rok 1358 był czasem panowania rodu Gloubosów. Również z tego okresu pochodzą pierwsze wzmianki o funkcjonujących na terenie miasta ławach mięsnych, chlebowych i rybnych oraz mieszkańcach wykonywujących ówczesne zawody: krawcach, szewcach i rzeźnikach. Przeczytać możemy także o prowadzonym wyszynku piwa i wódki czy też o obecnej infrastrukturze. Miasto posiadało między innymi młyny zbożowe, garbarnie, tartaki, folusze sukienne, kuźnię oraz hutę szkła.

Panowanie pokolenia Ottona von Gloubosa trwało do wybuchu wojen husyckich, których skutkiem było doszczętne spalenie miasta oraz zburzenie zamku w 1428 roku. Legenda głosi, że ostała się jedynie “okopcona dymem płonącego miasta” wieża, a samo miasto przez sto lat pozostawało puste, zarośnięte lasem.

Od roku 1551 Międzylesie przez wiele następnych lat było w rękach potomków Hansa von Tschirinhausa. Za swojego panowania przeprowadzili oni wiele inwestycji na terenie miasta. Między innymi uzyskali potwierdzenie herbu, przebudowali stary zamek i odnowili prawa miejskie dla Międzylesia. Również za ich panowania rozpoczęto budowę I etapu dworu na zgliszczach starego zamku, oraz odbył się pierwszy jarmark w roku 1584.
W latach 1600-1613 w mieście powstał nowy murowany kościół Św. Barbary oraz ratusz i szkoła. Wszystko zostało jednak zniszczone w czasie wojny 30-letniej, gdy to wojska szwedzkie doszczętnie spaliły miasto. Odbudowano je dopiero w 1670 roku za sprawą spadkobierców ówczesnego magnata austriackiego Michaela Ferdinanda von Althanna. Zbudowano także szpital dla ubogich i pierwszy wodociąg.

Lata późniejsze były dla Międzylesia okresem gospodarczego rozwoju. Ze względu na prowadzoną politykę pruską, w warsztatach chałupniczych licznej grupy mieszkańców rozwijał się przemysł tkacki. Głównym wytwórcą i organizatorem handlu była rodzina kupiecka Ludwigów. Z tamtego czasu pozostały również dwa z siedmiu drewnianych domków- nazywane “Domkami siedmiu braci”.

Rozwój gospodarczy zahamowały wojny napoleońskie. Tkactwo zastąpiono rzemiosłem murarstwa i kamieniarstwa. Powstały także nowe fabryki przemysłu drzewnego, włókienniczej fabryki tekstylnej i fabryki firanek.

W latach 1929-1933 jak wiele innych miast Międzylesie dotknął kryzys gospodarczy. Wszystkie większe fabryki zostały zamknięte a ludność powoli zaczęła opuszczać ziemie. W czasie II wojny światowej miejscowość pracowała głównie na potrzeby państwa.

Dopiero po 1945 roku do Międzylesia ponownie napływały fale mieszkańców. Miejscowość nie utraciła praw miejskich i na początku była siedzibą urzędu gromadzkiego, później urzędu gminy. Na jej terenie działały drobne zakłady przemysłowe. Niecałe piętnaście lat później rozpoczęto rozbudowę infrastruktury. Miasto stało się lokalnym ośrodkiem rolniczym, usługowo-handlowym, przemysłowym i letniskowo-turystycznym.

Dziś Międzylesie to przepiękne krajobrazy i ważny ośrodek przemysłowo-usługowy regionu.

1) Zamek Międzylesie – kompleks zamkowo – pałacowy składający się z trzech skrzydeł: średniowieczno-renesansowego zamku oraz dwóch skrzydeł pałacowych utrzymanych w stylu barokowym.

2) Wilk Międzyleski – Naturalnej wielkości pomnik wilka, widniejącego również w herbie Międzylesia. Powstał w roku 2014 i umiejscowiony jest na skwerku przy placu wolności.