Dziś wybierzemy się śladami świętych w niezwykłą podróż po miejscach prawdziwych cudów. Poznacie z nami tereny ważne nie tylko z punktu widzenia dziedzictwa kulturowego, ale również takie, w których widoki zapierają dech w piersiach. Turystyka pielgrzymkowa na Ziemi Kłodzkiej jest niesłychanie popularna.

Wycieczkę rozpoczniemy w miejscowości Wambierzyce i zakończymy ją w malowniczym Bardzie. Wszystkie punkty znajdują się w obrębie 40 km. Warto zatem wyruszyć rano, ponieważ wyprawa zajmie nam czas do godzin popołudniowych (uwzględniając rzecz jasna przerwę na posiłek).

Niewielka miejscowość słynie przede wszystkim z okazałej bazyliki, przypominające z zewnątrz pałac. Sanktuarium Maryjne przeciąga swoją urodą wielu turystów i pielgrzymów.

Zacznijmy od historii i wyjaśnienia dlaczego Wambierzyce są tak niezwykle ważnym punktem na mapie turystyki sakralnej. XII wieczny przekaz głosi że, niewidomemu Janowi z Ratna objawiła się tu postać Matki Boskiej z nagim dzieciątkiem Jezus. Na jej widok Jan, zwany Ociemniałym, odzyskał wzrok. Zgodnie ze swoją wizją nakazał wyrzeźbić figurkę i umieścił ją na wzgórzu w dziupli potężnej lipy. Wieść o cudownej figurce błyskawicznie obiegła okolicę, a z czasem jej sława zaczęła zataczać jeszcze szersze kręgi. Przy drzewie ustawiono kamienny ołtarz, lichtarz i chrzcielnicę. Następnie powstał tu drewniany kościółek, do którego przeniesiono ową figurkę. Wraz z kolejnymi cudami nastąpiła konieczność wybudowania większego kościoła, który pomieściłby coraz to liczniejszą grupę pielgrzymów. W latach 1715-23 powstała świątynia, która przetrwała do dziś. 17 sierpnia w 1980 roku, papież Jan Paweł II dokonał koronacji figurki Matki Bożej, nadając jej tytuł Wambierzyckiej Królowej Rodzin.

Dziś podziwiać możemy potężną bazylikę, zwaną często Dolnośląską Jerozolimą, górującą nad miejscowością Wambierzyce. Do świątyni prowadzi 57 schodów o symbolicznym znaczeniu: 9 (liczba chórów anielskich) + 33 (wiek ukrzyżowana Chrystusa) + 15 (wiek Marii w chwili poczęcia Chrystusa). Po wejściu na szczyt, możemy spojrzeć w kierunku rynku, gdzie dojrzymy piękne wzgórze kalwarii. Wnętrze świątyni utrzymane duchu baroku zdobią malowidła, obrazy i rzeźby. W ołtarzu głównym podziwiać można, znaną z legendy, cudowną figurkę Matki Boskiej, trzymającą w ręku dzieciątko Jezus. Bazylika jest otwarta każdego dnia od godziny 7:00 do 19:00.

Będąc w Wambierzycach, warto odwiedzić ruchomą szopkę, której początki sięgają XVII wieku, kiedy to Konrad Hilberg zamieszkał w niewielkiej pustelni za kaplicą i rozpoczął rzeźbiarstwo z podobiznami świętych. To on był autorem pierwszej wambierzyckie szopki, która niestety nie przetrwała do dziś. Obecna szopka, znajdująca się u podnóża Góry Kalwarii jest autorstwa Longina Wittiga i mieści się w jego ówczesnym miejscu zamieszkania. Barwna szopka, pełna niezwykłych postaci jest jedną z najbardziej znanych na Dolnym Śląsku. Aby ją zwiedzić należy zakupić bilet w niewygórowanej cenie.

Po zwiedzeniu sanktuarium i ruchomej szopki, następnym etapem wycieczki będzie Kłodzko. Zwiedzimy tu dwa piękne kościoły oraz udamy się na spacer po centrum tego miasta. Jeśli przemieszczacie się samochodem najlepiej zaparkować auto nieopodal rynku i rozpocząć stąd pieszą wyprawę.

Naszym pierwszym celem jest Kościół pw. Wniebowzięcia NMP. Jest to jedna z najpiękniejszych świątyń Ziemi Kłodzkiej i najstarszy zachowany kościół Kłodzka. Jego budowa rozpoczęła się po 1364 roku po śmierci pierwszego arcybiskupa praskiego Arnošta z Pardubic. Był on fundatorem budowli, słynącym ze swojej wielkiej sympatii do Kłodzka oraz jego mieszkańców. Szczątki arcybiskupa spoczywają we wnętrzu świątyni do dziś. W 1624 roku przejęli ją Jezuici. Dokonali przebudowy kościoła i jego otoczenia. Wyposażyli wnętrze zgodnie z zasadą założyciela zakonu, że „sztuka musi być ku większej chwale Boga”. Szczególnie cenne są figurki Madonny z dzieciątkiem z 1450 roku. W 1703 roku powstała Czarna Brama, która prowadziła z kościoła na otaczający go cmentarz. Bramę zdobią figury trzech świętych zakonu jezuitów. Kościół dostępny jest do zwiedzania w godzinach 10:00-16:00 (wtorek, środa, czwartek, sobota) lub od 12:00 do 16:00 (poniedziałek, sobota). W niedzielę i święta turyści mogą go zwiedzać w godzinach 13:00-17:00.

Poznaliśmy już krótką historię związaną z kościołem Wniebowzięcia NMP. Stąd wyruszymy w kierunku Wyspy Piasek, gdzie znajduje się kolejna wyjątkowa budowla. Warto po drodze zwrócić uwagę na piękny ratusz miejski oraz historyczne kamienice. Przejdziemy przez most św. Jana nad Młynówką, który łączy część miejską z Wyspą Piasek.

Franciszkanie osiedlili się w Kłodzku około 1250 roku. Zbudowali klasztor oraz Kościół pod wezwaniem Matki Bożej Różańcowej. Wyspa na której usytuowany jest kościół w średniowieczu znajdowała się poza murami miasta. Pierwotna budowla niestety nie przetrwała burzliwych losów Kłodzka. Istniejąca dziś świątynia została wzniesiona w stylu barokowym w latach 1628-1631. Wielka powódź w 1783 r. zalała cały teren i zatopiła niższe partie murów kościoła oraz klasztoru do wysokości pierwszego piętra. Kompleks sakralny odnowiono i decyzją wojewódzkiego konserwatora zabytków wpisano do rejestru zabytków.

W zabytkowym klasztorze, po wcześniejszej zapowiedzi, turyści mogą zobaczyć niezwykłą salę jadalną. Jest to refektarz z freskiem autorstwa Felixa Antona Schefflera, przedstawiającym barokowe anioły i symboliczne atrybuty kulinarne. Głównym punktem malowidła jest krzyż z koroną cierniową. Obserwując go z różnych miejsc sali można odnieść wrażenie, że krzyż zawsze zwraca się w stronę patrzącego. Robi to naprawdę ogromne wrażenie.

Z Kłodzka wyruszamy do uroczego miasteczka, jakim jest Bardo. To najstarsza miejscowość Dolnego Śląska. Od najdawniejszych czasów wzdłuż Nysy Kłodzkiej prowadziła prastara droga handlowa łącząca Polskę z Czechami. Uważana jest ona do dziś za jedną z odnóg szlaku bursztynowego.

Jak podają miejscowe przekazy i legendy, już około od 1200 roku szerzył się tutaj kult maryjny, silnie związany z cudowną figurką Matki Boskiej, która po dziś dzień jest największym skarbem miasta. Do tej pory nie jest wiadome czyim jest dziełem i w jakich okolicznościach trafiła do Barda. Według legendy figurka została wykonana po objawieniu się Matki Bożej pewnemu młodzieńcowi, który na prośbę Marii umieścił jej podobiznę w kapliczce. Historycy datują jej powstanie na około 1010 rok.

Kościół Najświętszej Maryi Panny w Bardzie to zabytkowy obiekt pocysterski. Powstanie sanktuarium Maryjnego związane było z ową figurką, która dziś eksponowana jest w ołtarzu głównym bazyliki. Należy jeszcze wspomnieć o zwyczaju całowania Figury przez pielgrzymów. Do dziś przetrwał starodawny zwyczaj zdejmowania Figury z ołtarza i podawania jej pielgrzymom do całowania – w jej drewnianej podstawie umieszczony jest szklany relikwiarzyk, zawierający cząstkę z Domu Loretańskiego oraz relikwie świętych zgromadzenia redemptorystów: Alfonsa, Klemensa i Gerarda.

Warto zajrzeć do muzeum sakralnego znajdującego się tuż przy kościele. Ekspozycja zawiera około 50 obrazów, które wierni pozostawiali tu od XVII do XIX w. Na parterze i piętrze znajduje się dodatkowy tysiąc eksponatów – obrazy, rzeźby, monstrancje, ornaty, liczne wyroby ze złota. Jednym z najpiękniejszych tutejszych zabytków jest monstrancja ze złoconego srebra, którą ufundował w 1674 r. Fryderyk Steiner – opat z Kamieńca.

Podobnie jak Wambierzyce, Bardo również posiada swoją ruchomą szopkę, która jest upamiętnieniem 700-lecia pielgrzymowania do Barda. Została zbudowana w miejscu, gdzie do 1803 roku funkcjonowała przykościelna krypta. Bogactwo kolorów i postaci sprawia, że jest to ulubione miejsce wśród najmłodszych odwiedzających. Szopka czynna jest codziennie od 9:00 do 17:00.

Na tym zakończymy naszą dzisiejszą wyprawę. Dodamy tylko jeszcze, że warto powrócić do tego miasta ponieważ posiada ono jeszcze wiele ciekawych atrakcji turystycznych.

Teraz przyszła pora na zasłużony obiad. Będąc w Bardzie, rekomendujemy przyjazną karczmę Misoni. Traficie do niej z łatwością, gdyż zlokalizowana jest tuż przy drodze krajowej nr 8. Niezwykle życzliwa obsługa w regionalnych strojach i drewniane wnętrze sprawią że odczujecie iście góralski klimat. Apetyczne i duże porcje są gwarantem w tej restauracji.